Hedda Amundsen

Ukończyła studia licencjackie w Lasalle College of the Arts (Singapur, 2009-2012) i studia magisterskie w Oslo National Academy of the Arts (Norwegia, 2012-2014). Używa naprzemiennie mediów cyfrowych i analogowych. Działa w obszarze sztuki performance, tworzy rzeźby, instalacje, pisze wiersze, fotografuje i tworzy książki artystyczne. Często do instalacji włącza wcześniej zrealizowane prace, tworząc nowe konstelacje.
Praktyka artystyczna Heddy opiera się głównie na pracy intuicyjnej w ramach samo definiujących się granic. Pracuje nad kilkoma projektami jednocześnie i dzieje się to zwykle na przestrzeni paru lat. Aktualnie realizuje: The Advantages of Depression/ Dobre strony depresji w różnych postaciach i miejscach, m.in. Kunstbanken: Hedmark Kunstsenter (2022), Oppland Kunstsenter (2022) i Galleri Ask (2021). Jest to praca w procesie i stanowi połączenie książek artystycznych, rzeźb, prac z tekstyliów, performansów i instalacji. Tematycznie dotyczy zdrowia psychicznego, seksu, popkultury i geologii. Inny projekt, który obecnie realizuje nosi roboczy tytuł „Armia Dagny Juel” i dotyczy życia i twórczości Dagny Juel Przybyszewskiej (1867-1901). Hedda bada jej dzieła literackie i wykorzystuję je jako przyczynek do prac artystycznych, wykorzystujących różne media i formaty.
W swojej praktyce artystycznej zawsze wykorzystuje elementy autobiograficzne, odnoszące się do doświadczeń natury emocjonalnej i relacji międzyludzkich. Łączy te doświadczenia z popkulturą lub historią (związaną z ludźmi, miejscami, wydarzeniami) w oparciu o własny materiał badawczy. Przemawia do niej maksymalizm, bo jest zabawny, powtarzalny, tworzy wzorce i prowadzi do powstawania kolejnych warstw – to bufet a nie restauracja á la carte. Jej prace często charakteryzują się dwoistością estetyczną i tematyczną. Jest dwuznaczna. Zabawna i poważna. Przytłaczająca i lekka. Tragiczna i komiczna.
Na festiwalu w Płocku przedstawia nową pracę, która jest poetyckim monologiem zatytułowanym „Stary, gdzie jest mój koń?”. Wcieli się w postać samotnego kowboja, zmęczonego po długim dniu, który strawił na poszukiwaniu konia.