Igor Piątek

Igor Piątek – Urodził się 01.04.2001 r. w Krakowie, a przez okres swojego dorastania
mieszkał w rodzinnym miasteczku w Proszowicach.
Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. J. Matejki w Nowym Wiśniczu, gdzie
obronił dyplom ze specjalizacji Ceramika Artystyczna. Kontynuuje edukację na drugim roku
licencjackim, kierunek Sztuka i Wzornictwo Ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych im. E.
Gepperta we Wrocławiu. Swoje zdolności manualne rozwija w Pracowni Kameralnej Formy
Ceramicznej oraz Pracowni Ceramiki Kontekstualnej.
Interesuje się asamblażem, kolażem, sztuką wideoart i performance. W swojej twórczości
inspiruje się elementami folkloru oraz zastanymi prozaicznymi sytuacjami. W ceramice bada
możliwości mas oraz szuka sposobów na wrażeniowe odwzorowanie materiałów nie
ceramicznych.
Bierze czynny udział na zajęciach Performance prowadzonych przez dr Ewę Zarzycką.
Swój debiut na scenie performatywnej przedstawił na II Studenckim Przeglądzie Performans
Aktomar w Krakowie w 2023 r. Było to działanie mające na celu zwrócenie uwagi na problem
przebodźcowania przez kilkusekundowe nagrania w internecie, które można olądać
godzinami. W tle wystąpienia puszczono wcześniej zmontowany film. W momencie gdy
nagrania zaczęły być coraz szybsze, a dźwięki coraz głośniejszy i mniej czytelne, autor
wszedł na scenę i zaczął dzwonić telefonem analogowy, poprzez przyczepione do słuchawki
dzwoneczki. Wystąpienie zakończyło się zniszczeniem telefonu poprzez odłożenie
słuchawki, a tym samym wyciszeniem dźwięków.
W 2023 roku odbyła się wystawa “Sklejone”, na której wraz z Beatą Zając prezentowali
swoje dokonania w dziedzinie ceramiki zarówno artystycznej jak i użytkowej. Prowadził też
warsztaty z technik dekoracyjnych w ceramice dla licealistów z Zespołu Szkół Plastycznych
w Tarnowie.
Angażuje się w wydarzenia i projekty artystyczne zarówno jako członek studenckich kół
naukowych i osoba prywatna.

Oto, co zaprezentuje w Płocku:

Jako trzynastolatek należałem do zespołu ludowego Krakowiacy. Jednym z popisowych
numerów był taniec z gaikiem, tańczony na powitanie wiosny. Był to wielki bukiet kwiatów
osadzony na drewnianym kiju, do którego czubka były przymocowane wielokolorowe
wstążki. Gaik znajdował się w centrum okręgu tworzonego przez dziewczynki. Każda z nich
chwytała po jednej wstążce i w tańcu mijały się ze sobą tworząc barwny baldachim. Za
każdym razem było to dla mnie niesamowite przeżycie, w którym mogłem uczestniczyć tylko
jako widz. Ten układ mogły tańczyć jedynie dziewczynki.
Performance będzie polegał na odtworzeniu tego wspomnienia w zmodyfikowanej formie.
Chodzi o stworzenie wolnej przestrzeni do zabawy, w której każdy będzie mógł wziąć udział,
bez podziałów. Docelowym zadaniem jest zbudowanie baldachimu, ze wstążek, ale nie jest
to priorytet. Najważniejszym aspektem jest wyzwolenie przez zabawę i tworzenie w grupie.
Będzie mi do tego potrzebny wcześniej przygotowany, wolnostojący stelaż imitujący gaik. Do
niego będzie można przymocować wstążki o różnych długościach. Około sto tasiemek
będzie uszyte z różnokolorowych materiałów z odzysku. Wstążki będzie można łączyć ze
sobą za pomocą specjalnych mocowań, co pozwoli na układanie instalacji w dowolny
sposób i modyfikowanie jej.
Do tego działania chciałbym zaangażować osoby uczestniczące w festiwalu.